Boeken

Boeken maken is een uitdaging voor schrijver, ontwerper en uitgever (De Toorts, Ankh Hermes, Sigmapress, Samsom, Bergboek.nl, Boekenplan.nl, Boekscout.nl). Als schrijver geef ik vorm aan wat me bezighoudt. Tot aan mijn pensioen waren dat de wereld van opleidingen, loopbaanbegeleiding en een bijzondere vorm van natuurgeneeswijze: de Chinese geneeskunde. De Chinese denkwijze en opvattingen over gezondheid blijven 'na het wisselen van spoor' mijn aandacht houden. Daarnaast schrijf ik dagboek- en andere verhalen zoals Anna Julia, de eerste vier seizoenen waarvoor mijn vrouw, Mieke, de grondtekst in de vorm van haar dagboeken aanleverde.

Alberdien, mijn moeder

‘Ze is nabij zoals ze in haar nabijheid nooit afwezig was. Een stille aanwezigheid die binnen de kortste keren in een gevoelde betrokkenheid kon omslaan. Of ze nu naar de televisie keek, de krant las, breidde of in vroeger tijden kousen stopte, ze vulde de kamer met warmte en straalde een veilig aanvoelende tevredenheid uit. Haar bezigheden lieten geen sporen van enige maatschappelijke relevantie achter, maar des te meer kerfde zij in de zielen van haar kinderen elementen van minder of meer uitgesproken levenswijsheid.’

In een dooreenmengeling van haar brieven, opgeslagen beelden in het geheugen en vastleggingen in het familieblad C&A portretteert Guus zijn moeder in een drieluik zoals zij in zijn herinnering aanwezig blijft. Op de dichtgeklapte panelen ziet men enerzijds de portrettist zelf in zijn omgang met kinderen en kleinkinderen, anderzijds het leven van zijn moeder beschouwend. Klapt men de triptiek open dan treft de toeschouwer op de zijpanelen de stervende moeder en haar gang naar de hemel. Het grote middenpaneel vormt het schouwtoneel van de moeder in de bloei van haar leven: haar bezigheden van alledag, de zorg om het wel en wee van haar kinderen en haar overpeinzingen terwijl zij in de tuin werkt, naar de kerk gaat en in haar pogingen de slaap te vatten.
In dit verhaal wil Guus het beeld van zijn moeder voor hemzelf en zijn kinderen levendig houden.

Alweer een feestdag

Wat wordt er eigenlijk gevierd met Kerstmis, Driekoningen, Palmzondag, Witte Donderdag, Goede Vrijdag, Pasen, Hemelvaart en Pinksteren? Kinderen vragen ernaar. Wat is dan leuker om hen het verhaal over elk van die feestdagen te kunnen voorlezen? Oudere kinderen kunnen ze natuurlijk ook zelf lezen. De verhalen zijn aanvankelijk geschreven op verzoek van een moeder. De kinderlijke aandacht en hun verstilling bleek te verrassen. Dat was genoeg reden om de verhalen in boekvorm uit te geven, zodat ook andere ouders, opvoeders en kinderen ervan kunnen profiteren. Maria de Vet heeft het boek verlucht met afbeeldingen in kleur.

Julia en Guusje hebben hun tanden al gepoetst. Het is midden in de winter en buiten is het donker, maar binnen bij de kerstboom is het licht en warm. Papa vraagt aan mama of zij eens een mooi verhaal wil voorlezen. 'Joeppie,' zeggen Julia en Guusje. 'Voorlezen.' Ze gaan gezellig naast elkaar op de bank zitten. Goed, zegt mama. Een verhaal over Kerstmis. Ja, over Kerstmis. Leuk. Dan komen de opa's en oma’s en misschien nog wel meer mensen. En dan gaan we lekker eten.' Maar weten jullie ook wat we dan vieren? Julia en Guusje kijken elkaar aan. 'Cadeautjes krijgen', roept Guusje. 'Ja, dat ook. Maar nu zal ik jullie vertellen wat er met Kerstmis echt is gebeurd.

Heel lang geleden woonde in een land hier heel ver vandaan, een meisje. Maria heette ze. Maria heeft een eigen huisje aan de rand van het dorp Nazaret. De hele buurt kent haar. Kijk, daar komt ze aan. Ze heeft uit de kleine tuin achter het huis een bos bloemen geplukt, witte lelies. Wat is ze mooi, lange zwarte haren en een lange jurk van blauw linnen. Ze loopt op blote voeten. Dat doen alle jongens en meisjes uit het dorp. Maria gaat naar binnen, zet de bloemen in een vaas en rust uit in haar stoel. Het is doodstil in huis. Maria geeuwt eerst nog wat en valt dan in slaap. Ze droomt. Plotseling komt er een engel bij haar in huis. Een engel met grote vleugels. ‘Ik ben Gabriël,’ zegt de engel. ‘O... o..., ik ben Maria.’ ‘Ja, lief meisje, ik weet het. Ik kom uit de hemel. God heeft me naar je gestuurd met een blijde boodschap.’ ‘En wat is dat dan?,’ vraagt Maria nieuwsgierig. ‘Je raadt het nooit, Maria. Je bent zwanger, je krijgt een kindje.’ ‘Ik zwanger?,’ zegt Maria, ‘ha ha, ik ben nog niet eens getrouwd. Ik heb wel een vriend. Jozef. Maar die woont hier niet en wij zijn nog nooit met elkaar naar bed geweest.’ ‘En toch ben je zwanger, al een paar maanden. En het kindje dat geboren gaat worden, zal jullie nieuwe koning worden.’ ‘Oei, dank u wel voor het bericht.’ Maar de engel was alweer vertrokken. Maria werd wakker. Ze zal gauw aan Jozef gaan vertellen, dat ze een kindje krijgen.

Arbeid kiezen en delen

Arbeid kiezen delen is een geheel nieuw opgezet praktijkboek voor leraren, mentoren en schooldecanen die zich met loopbaanoriëntatie en -begeleiding op scholen van voortgezet onderwijs bezighouden. De auteurs hebben de nieuwe opvattingen over loopbaanoriëntatie van jongeren toegankelijk gemaakt. Het boek bevat suggesties voor het opzetten van een werkplan voor loopbaanbegeleiding en geeft daarbij aan hoe de verschillende betrokkenen hun taken in goede samenwerking met elkaar kunnen verdelen. De auteurs gaan ervan uit dat voorlichters zich in de wereld van opleidingen en beroepen moeten verdiepen, wanneer zij de leerlingen succesvol willen begeleiden. Veel aandacht wordt gegeven aan de leervakken die uitgangspunt vormen voor zicht op de wereld van de arbeid. Verder komen uitvoerig aan de orde: coaching van leerlingen en lessen loopbaanoriëntatie.

'We willen met dit boek een direct voor de praktijk van loopbaanbegeleiding op school bruikbare handleiding geven. Als deze opdracht nieuw voor je is, hoef je niet eerst stapels rapporten en artikelen door te nemen. De ideeën over en de praktijk van loopbaanbegeleiding zijn de laatste jaren nogal gewijzigd. Op basis van deze ontwikkelingen hebben we een leesbaar en overzichtelijk boek samengesteld ten behoeve van degenen die dagelijks met leerlingen omgaan. Je kunt met dit boek dus onmiddellijk aan de slag. Voor oude rotten in het vak kan dit boek een verademing zijn: je ziet een grote hoeveelheid informatie en vaardigheden ten dienste van betrokkenen bij de binnenschoolse loopbaanbegeleiding: mentoren, vakleraren en schooldecanen.'

De oude villa wordt herinnering

Guus Martens doet in De oude villa wordt herinnering (deel 1 van Wisselen van spoor) verslag van zijn laatste werkjaar vóór zijn pensioen. Vijfendertig jaar werkte hij als docent in het hoger beroepsonderwijs. Hij is bewust op zoek naar belevingen en emoties die met een naderend afscheid van een werkzaam leven gepaard gaan. De titel Wisselen van Spoor geeft aan dat hij zich op een nieuw spoor rangeert. De oude villa aan de Sint Josefstraat in Tilburg staat symbool voor zijn langdurig verblijf in het oude onderwijs. Ook het vernieuwde onderwijs heeft zeker aantrekkelijke kanten, maar hij steekt zijn ambivalentie niet onder stoelen of banken. In de verhalen betrekt hij niet alleen collega’s en studenten, maar ook familie en vrienden. Dit maakt het boek tot een levensecht document van een senior rond de eeuwwisseling.

Een adelaar vangt vliegen

In Een adelaar vangt vliegen beschrijft Guus Martens de eerste fase van zijn pensioen. De titel herinnert aan het Erasmiaans gezegde 'Aquila non captat muscas' (een adelaar vangt geen vliegen). In de toespraak bij zijn afscheid verwees de oud-directeur daarmee naar Guus' werkzaamheden op school. Hij kende de auteur als iemand die zich niet met allerlei beuzelarijen wilde bezighouden, maar die zich steeds bekommerde om de inhoud van zijn toenmalige functie: maken en geven van lessen. Aanvankelijk dacht de auteur nog die diep ingewortelde gewoonte (om je alleen met het wezenlijke bezig te houden) als een leidraad in zijn pensioentijd vast te kunnen houden. Maar het liep anders. De rode draad door zijn nieuwe leven was elastischer dan hij had kunnen vermoeden. Bij het vertoeven in een open landschap blijken nu eenmaal altijd 'vliegen' om het hoofd te gonzen. Die te vangen werd voor hem een nieuwe onverwachte bezigheid: aandacht voor de dingen van alledag zonder hoogdraverijen en verval in abstracties.

Kies voor je toekomst

Ouders willen met hun kind meedenken bij het kiezen van een geschikte opleiding en het juiste beroep. Je moet dan wel de weg weten in de vele opleidingsmogelijkheden na het basisonderwijs en vmbo. Kies voor je toekomst is bedoeld om op ideeën te komen. Het boek kan worden gebruikt door ouders, leerkrachten in het basis- en voortgezet onderwijs, schooldecanen, loopbaanadviseurs en andere hulpverleners. Het boek biedt een rijk geschakeerd aanbod van vele opleidingen waarvan je het bestaan soms niet vermoedde. De opleidingen zijn beschreven in 36 geïllustreerde hoofdstukken. Je vindt er bijvoorbeeld opleidingen gericht op het werken met bloemen en planten, de bouw, sociale arbeid en de zeevisvaart. In elk hoofdstuk word je ingeleid in het beroepenveld en worden de opleidingen overzichtelijk beschreven.
Alles is aan verandering onderhevig, zo ook het aanbod en de ordening van opleidingen. Daarom wordt dit boek ieder jaar geactualiseerd, zodat de gebruiker een keuze kan maken uit de meest recente informatie.
Dit boek is een hulpmiddel: lees het en doe er uw voordeel mee. Van harte aanbevolen. Dr. A. H. G. Rinnooy Kan, voorzitter van Nederlandse Ondernemingen VNO.
Helaas is dit boek uitverkocht.

Nieuwe gids voor school en beroep (boek)

De Nieuwe Gids voor School en Beroep is dé jaarlijks geactualiseerde richtingwijzer in het labyrint van opleidingen en beroepen.

De Gids biedt inzicht door de beschrijving van opleidingen in Nederland, en van een aantal in het buitenland. Hiervoor wordt al tientallen jaren onze landelijk bekende Martenssystematiek voor de indeling in beroepensectoren gehanteerd. De informatie wordt strikt neutraal gehouden en opname in deze Gids houdt geen enkele beoordeling in.

Deze Gids is ingedeeld in 6 delen: I. Algemeen Onderwijs, II. Agrarisch Onderwijs/Groen Onderwijs, III. Technisch Onderwijs, IV. Onderwijs voor de dienstensector, V. Hoger Onderwijs, en als laatste een encyclopedisch deel VI.

Overzicht van de uitgangspunten en de schematische opbouw van het Nederlandse onderwijs staan in de inleiding en hoofdstuk 1, die aan de 6 delen vooraf gaan.

In deel II, III en IV zijn de beroepensectoren te vinden. Daarbinnen zijn de opleidingen gerubriceerd naar Wetenschappelijk Onderwijs (wo), Hoger BeroepsOnderwijs (hbo) en Middelbaar BeroepsOnderwijs (mbo).

De actuele wo- en hbo-bachelor- en masteropleidingen plus de post-hbo-opleidingen van Nederland en Vlaanderen en de opleidingen voor Associate degree zijn in alfabetische lijsten in hoofdstuk 25 opgenomen.

Voorts zijn vele opleidingen en cursussen in deze Gids vermeld waarvoor geen bepaalde vooropleiding vereist is; ze zijn voor wie zich snel ten behoeve van zijn beroep wil (bij)scholen. Veel daarvan is particulier onderwijs en wordt niet door de overheid bekostigd.

Toen, nu en eeuwig

tedere haiku's en tanka's

Tederheid is broos en breekbaar. Maar toch heeft zij de kracht het hart van de ander te openen, waardoor het toegankelijk wordt. Guus Martens verkent de grenzen van de tederheid en legt die in al haar aspecten vast in haiku’s en tanka’s.

De haiku is een oorspronkelijk Japans drieregelig vers, de tanka telt vijf regels. Dus geen lange liefdesgedichten, maar een samenballing van een moment waarin de zintuigen een hoofdrol spelen.

Geïnspireerd door tien verzen liet fijnschilder Anja Jager evenzoveel miniaturen groeien vanuit een ‘patin’, een doorwerkte achtergrond van vele lagen verf. Net zoals de haiku ontstaat vanuit een leven vol ervaringen.

Guus Martens

met miniaturen van Anja Jager

Recensie van NBD/Biblion:
Deze kleine bundel (10 x 15 cm) bevat haiku en tanka; Japanse dichtvormen rond tedere gevoelvolle onderwerpen in combinatie met fraaie miniaturen. De auteur (IJmuiden, 1937) schrijft graag haiku omdat in deze kleine gedichten zuinig met het woord moet worden omgesprongen. Zo kunnen de schijnbaar alledaagse dingen als door een loep worden waargenomen en inhoud en warmte vertegenwoordigen. Geinspireerd door tien van zijn verzen liet fijnschilder Anja Jager tien miniaturen ontstaan vanuit een doorwerkte achtergrond van vele lagen verf ('patin'). Anja studeerde in 2003 af aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag met een serie schilderijen in ei-tempera. Dit is een eeuwenoude techniek, waarin van zuivere pigmenten, eierdooier en gekookt water verf wordt gemaakt. Een goed verzorgde kleine kunstzinnige uitgave.
(NBD|Biblion recensie, Johanna W.P. Hell)

Bij verschijning van Toen, nu en eeuwig
Tekst door Robert Vacher uitgesproken op zaterdag 21 juni 2008 in Boekhandel Van Kemenade-Hollaers Breda

Ik was twaalf jaar oud toen ik in de laatste klas van de lagere school op een dag met een vriendje mee naar zijn huis ging. De vader van de jongen had een fietsenwinkel. En boven de winkel had de jongen zijn kamer, een eigen kamer. Maar behalve dat had hij langspeelplaten en een draaitafel. Ik kwam voor het eerst met enige schroom zijn kamer binnen, een afgeschoten deel van de verdieping boven de winkel, en na wat heen en weer gepraat gingen we doen waar we voor gekomen waren. We gingen naar muziek luisteren. De jongen zocht een plaat uit en liet hem afspelen. Maar ik werd nog teveel door malende gedachten in beslag genomen om wat er gedraaid werd, goed tot me te laten doordringen. Toen het afgelopen was, bleek dat we geluisterd hadden naar Modeste Moussorgski, een naam als een paukenslag. Dóór naar de volgende plaat. De eerste had ik vrijwel in zijn geheel gemist. De jongen maakte een nieuwe keus, hield de hoes met de plaat erin omhoog, en hij zei: ‘Kijk, dit is De Nieuwe Wereld.’ Ik snapte niet wat hij bedoelde maar het greep mijn aandacht. Ik zag nu hoe hij met een doekje de zwarte discus afstofte, dichtbij, koesterend, alsof er enige genegenheid bestond tussen hem en de schijf, die zoveel moois verborgen hield en die hij schoon en glanzend op de draaitafel legde, waarna hij de naald, die uit de mechanische arm stak, uiterst behoedzaam in de aanloopgroef liet zakken. Wat daarna gebeurde vervulde me met huiver en extase, en ik voelde me door het zachte timbre van de eerste tientallen seconden muziek licht en opgetild, en zweefde door de oneindigheid van de ruimte, in een aangename ijlte, waar ik in blijven wilde, weg van de kamer, weg van alles, weg ook van mezelf en de jongen. Ik had het gevoel toen het afgelopen was, dat ik niets liever wilde dan terug naar het begin, waar de klanken nog ongerept waren. We hadden geluisterd naar Dvořàks Negende Symfonie, Uit de Nieuwe Wereld waarvan de aanhef me zou bijblijven als een intense vorm van waarnemen, zoals me dat later wel vaker overkwam. Een waarnemen met alle zintuigen, oog en oor en huid, en het pulserende hart. Licht en heftig. Als bij verliefden.

De sprong naar de verliefdheid had ik toen nog niet kunnen maken. Die kwam pas later, vele jaren later, toen het inzicht doorbrak dat het amoureuze, muziek, poëzie, tekenkunst, de kunst van het schrijven en het voeren van gesprekken, gezondheid en kwaliteit van leven, studie van planten en voeding, en in hoge mate ook de historische sensatie facetten waren van de levenskunst, als reizen, wandelingen, en boeken, vooral als ze vers waren. In al hun verscheidenheid waren het vergelijkbare grootheden, voor zover ze een ervaring van lichtheid gaven, het gevoel op de toppen te leven van het bewustzijn, liefst licht en zinnelijk. Een vergelijkbare diepe ervaring of sensatie die de asana’s bij vlagen teweegbrengen, in de stille uren op de mat.
Het genot van de lichtheid, zowel in de beweging als in de meer statische asana’s, was een aspect van de levenskunst. Lichtheid, veerkracht en verbeeldingskracht.

Waarmee ik op het thema de verzameling haiku’s en tanka’s kom, die ik zo dadelijk aan de auteur zal overhandigen, poëzie, omgeven door enig gefilosofeer omtrent tederheid en vertedering, en door verbeeldingen in miniaturen uit het atelier van beeldend kunstenares Anja Jager, die het sensuele karakter van de haiku’s accentueert met een aantrekkelijk vrouwelijk naakt dat, ook gekleed, opduikt en verdwijnt, als in de haiku’s, waar een naakt niet uit de toon zou vallen. Waar de dichter het vrouwelijk naakt achter de coulissen houdt, voert de beeldend kunstenaar het naakt juist op en maakt de schoonheid ervan rondom lyrische tonen en kleuren openlijk zichtbaar.

Ik kom zo nog terug op de haiku’s maar wil niet voorbij zien aan hun lange voorgeschiedenis. De dichtbundel is de vijftiende publicatie van Guus Martens in boekvorm, alleen schijnbaar anders van aard dan zijn ander werk. Voor wie beter kijkt, zal het duidelijk zijn dat deze publicatie geen vreemd object is, geen Fremdkörper, maar voortvloeit uit een passie die plaats biedt aan velerlei exotische vormen en levensvisies, die hij zich in de loop van de tijd eigen heeft gemaakt en ruim baan gegeven. Al op jonge leeftijd werd Guus thuis ingewijd in de wereld van planten en bloemen, een inwijding die richting gaf aan zijn leven. Zijn vader, een generatiegenoot van Jac P. Thijsse, had er grote belangstelling voor en zag het als een heilige plicht om zijn kennis aan zijn kinderen over te dragen, en ze te betrekken bij de natuur, en het avontuur om iets van haar geheimen te ontsluieren. Onbekende plantjes werden van wandelingen mee naar huis genomen en met behulp van de flora van Thijsse en Heimans aan een naam geholpen. In het verlengde hiervan was er in het ouderlijk huis aandacht voor gezonde voeding, voor natuurlijke geneeswijzen, bij voorkeur via planten, extracten en kruiden, en werd de noodzaak ingezien van beweging. Geen wonder dat hier, in dit goede nest, de kiem gelegd werd voor de passie van Guus voor gezondheid en kwaliteit van leven, waarover gewaakt moet worden, anders treedt uitval op, en verlies aan vitale energie. De kiem, die was gelegd in het ouderlijk huis, gedijde in vruchtbare aarde. Guus ging studie maken van wat hem diep raakte. Zijn leven nam het karakter aan van een éducation permanente. Hij maakte botanische studies, studeerde tai chi en shiatsu, en beoefende de wetenschap van de yoga, door Iyengar in zijn handboek Yoga Dipika briljant uiteengezet. Bovenop dit alles, en meer en meer allesoverheersend ontwikkelde hij een passie voor de klassieke acupunctuur, waar hij in Engeland een graad in haalde, zodat hij een praktijk aan huis kon beginnen. Jarenlang heeft hij mensen behandeld en geadviseerd, en nog steeds adviseert hij bij gezondheidsklachten.

Zijn passie heeft een aantal bijzondere studies voortgebracht. Allereerst De rugrol. Naar mijn smaak het toegankelijkste werk van zijn hand, in belang onmiddellijk gevolgd door een tweede, aansluitende studie, Wondermeridianen, over de onderstromen in het landschap van het lichaam, en een derde studie, die Guus op zijn naam zette: Stresspatronen, een verhandeling over stress, die als ondertitel meekreeg: Op vleugels van oude metaforen door het digitale tijdperk.

Metaforen! Dat woord blijft hangen en komt terug. De Rugrol zit vol metaforen. Ze zijn er als geheugensteun, en om aan te geven waar we ons bevinden, niet als vage beloftes of spel, maar als beelden die verwijzen naar een heel concrete werkelijkheid. De Rugrol is een boek vol instructies en suggesties die bij een enigszins consequente toepassing de kwaliteit van het leven drastisch verbetert en op peil houdt, een studie die weinig voorkennis vereist. Niet een voor de beginneling verwarrende veelheid van oefeningen, maar één enkele oefening met een paar varianten, één universele bewegingsvorm die een helende zelfmassage van de rug mogelijk maakt. Hoewel dit creatief ontworpen en uitgewerkte boek geconcentreerde lezing en herlezing vergt, kunnen de suggesties spoedig voelbaar tot resultaat leiden. Voortbouwend op wat de meesters uit het verleden hem leerden, heeft hij zelf een meesterwerk gecrëeerd. Zonder tezeer in te gaan op technieken en effecten van de rugrol neem ik een citaat uit de studie om aan te geven op welk niveau deze lessen in levenskunst zich afspelen. Het leest haast als fictie, zij het dat de auteur in dit geval niet de bedoeling heeft te amuseren, maar om te onderrichten. We bevinden ons in de metafoor De Bezworen Slang onder het subhoofd Slow Motion.

(Ik citeer)
Ontspan je gezicht. De lippen, enigzins bevochtigd door de tong, liggen los op elkaar. De kaken zijn ontspannen. De tong ligt los in de mond. Het puntje van de tong raakt het verhemelte achter de boventanden. De wangen hangen soepel over de kaken en bewegen in de richting van de oren. In deze beweging nemen zij de mondhoeken mee waardoor de lippen zich verbreden, het begin van een glimlach. Deze glimlach doorstraalt het hele gezicht. Het wordt de zon die het landschap van het lichaam verwarmt.
(Einde citaat)

De Rugrol is in zijn geheel is een handleiding die de kwaliteit van het leven verhoogt, gedragen door eenvoudige maar wezenlijke uitgangspunten van alle levenskunst, haast axioma’s:

-jezelf doelen stellen
-met bewuste aandacht bezig zijn
-loslaten

Voor wie zich na een studie van de rugrol verder wil, neemt het eerste deel ter hand van een omvangrijke verzameling oude Chinese geschriften die Guus heeft verzameld in zijn boek Su Wen, vertaald als Bestaansvragen, een boek vol levensvragen die aan de orde komen.

Hoe men in oude tijden gezonde energie bewaarde. Behoud van energie door aandacht voor de vier seizoenen. De vereniging van menselijke vitale energie en natuurlijke omgeving. Volte en leegte. Behandeling van rugpijn met naalden. Energiepunten. Reguleren van de meridianen door behandeling met naalden. De engergieën van de vijf bewegingen. De subtiele oorzaak van het wenen.

De gedichten passen in de voorkeur voor oosterse vormen en denkwijzen. Het strakke keurslijf van de vorm wordt uitgekozen om de eigen ervaring tot een algemene om te smeden. Een haiku berust op een eigen observatie of ervaring, die de ervaring of observatie wordt van iedereen. De figuren worden naamloos, als in de landschappen van de Japanse kunstenaar Hiroshige. Het ik verdwijnt. Soms blijft het, en wordt de ervaring toch universeel, als bij de Japanse dichter Basho: I feel the cotton as if the moon has blossomed. De observatie is de grondslag voor het beoefenen van de haiku. In de dagboeken lijkt de observatie haast als een ambacht beoefend.

(citaat )
Voorbij een geurende ligusterhaag schijnt de ochtendzon over een verwaarloosde wei met zacht wuivende okerkleurige grashalmen. Tegen een boerderij sperren teunisbloemen zich wijd open. In de meedogenloze loop van de seizoenen heeft het jacobskruiskruid het sint-janskruid grotendeels verdrongen.
(Einde citaat)

Sommige natuurobservaties ontwikkelen zich tot haiku of tanka:

In het veld plukt zij
wilde bloemen en schikt ze
tot een bloemboeket.
De kamer een gewijde
ruimte, vol zoete geuren.

Centraal in de bundel staat:

De nooit stervende
vlinder tussen haar borsten
toen, nu, en eeuwig.

Het bij uitstek efemere karakter van de vlinder neemt tussen de borsten van de geliefde het karakter aan van eeuwigheid. Misschien wil er, tegen beter weten in, mee gezegd zijn dat de liefde eeuwig duurt. Het vlindervormig collier symboliseert de transformatie die plaatsvindt van voorbijgaand en futiel naar blijvend, een spel van tegengestelde krachten, in dat opzicht vergelijkbaar met:

Innig teer strelen
haar handen, toen en nu, zo
zal het altijd zijn

Of:
Jouw liefde zo licht
opgenomen door de wind
naar een ander oord

Het pastorale begin van Dvoràks Nieuwe Wereld had mij als kind voor het eerst bewust gemaakt van krachten die me konden meevoeren naar onbekende vertes. Later leerde ik de vertedering kennen als iets dat me vaker overkwam. Iets dat op natuurlijke manier bij me ging horen en zich kon voordoen tijdens wandelingen, bij goede gesprekken, bij het luisteren naar Mozarts Ave Verum of Glenn Gould, die op de piano Bach vertolkt, bij het beoefenen van de ansana’s, en in de liefde.

Vertedering, beweert Guus, is niet gebonden aan leeftijd. Dat beaam ik graag. Ik voeg mijn definitie toe aan de vele omschrijvingen bij de haiku’s. Vertedering treedt op waar ik gegrepen word door de ander, of door het andere, klanken, woorden, schoonheid van bewegingsvormen.

Tederheid is uitermate zacht van buiten maar er gaat een explosieve kracht schuil in zijn binnenste.

Met deze laatste woorden, van Guus overigens, ga ik over tot het overhandigen van de gedichten aan zijn geestelijke vader.

Guus, van harte geluk gewenst met deze publicatie,

Robert Vacher

Titel: Alberdien, mijn moeder
ISBN:
Pagina's: 0
Tijdelijk uitverkocht.

Titel: Alweer een feestdag
ISBN: 978 90 8666 199 2
Pagina's: 88
Prijs: € 14.95
Uitgever: Boekenplan

Titel: Anna Julia
ISBN: 978 90 6020 772 7
Pagina's: 0
Prijs: € 3.00
Uitgever: De Toorts

Titel: Arbeid kiezen en delen
ISBN:
Pagina's: 0
Tijdelijk uitverkocht.

Titel: De oude villa wordt herinnering
ISBN:
Pagina's: 0
Prijs: € 19.50
Uitgever: Kirjaboek

Titel: Een adelaar vangt vliegen
ISBN: 90.71794.22.9
Pagina's: 0
Prijs: € 15.95
Uitgever: Boekenplan

Titel: Kies voor je toekomst
ISBN: 9060207084
Pagina's: 0
Tijdelijk uitverkocht.

Titel: Nieuwe gids voor school en beroep (boek)
ISBN: 978 90 6020 846 5
Pagina's: 704
Prijs: € 50.00
Uitgever: De Toorts

Titel: Toen, nu en eeuwig
ISBN: 978 90 77408 52 0
Pagina's: 0
Prijs: € 12.50
Uitgever: Uitgeverij A3 Boeken